تاریخ:10 ماه و 4 روز ه.م
اونور که بودم اینوری هایی که از اونور اومده بودن به نظرم آدمهای الکی خوش و بی دغدغه ای می اومدن.
از خدا که پنهوون نیست از شما چه پنهون از روی حسادت از نداشتن ِ این بی دغدغگی، ته ذهنم تحقیرشون هم میکردم گاهی.
اینور که اومدم اون سایه های هنوز-جامونده در ایران ام ،گه گاهی مثل کش منو توی لحظه های خوشی از اون سر دنیا می کِشن.
سایه هایی که هنوز حق ِ خوش بودن و شاد زندگی کردنِ مانای رها شده از اون فشارهای هر روزه رو به رسمیت نمیشناسن.سایه هایی که نمیفهمن حس مسئولیت داشتن برای مملکتی که توش به دنیا اومدی با شاد زندگی کردن در یک مملکت آزاد دیگه تناقضی نداره.
(تناقضی نداره واقعا؟!!!....)
سایه هایی که گاهی تو رو به طرز خنده آوری وادار به اجرای نمایش های غمگین بودن میکنن. نمایشهایی بی تناسب با درون خودت و محیط شاد و بی استرس دور و بر ِت .
.........
پس نوشت:
کار خیلی سختیه اما دارم تلاش میکنم بعضی از این کش های غیر منطقی و احمقانه رو پاره کنم کم کم
این روزها چیزهایی می نویسی که من هیچ لطیفه مناسبی براش ندارم
لطیفه غیر مرتبط:
آبادانی و یکی دیگه رو می خواستن اعدام کنن اون یکی خیلی می ترسید و می لرزید آبادانی بهش گفت: چی شده کا؟ مگه بار اولته؟
:))
آقا شرمنده به خدا بابت مطالبی که براش جوک نداری
میخوای شما جوک هات رو پیش پیش بگو من براش مطلب بنویسم
مانا جون
حرف دل من را زدی. من که بعد از سه سال گاهی اوقات به شدت گیر این کشی که گفتی میفتم. کم کم تصمیم گرفتم ازش جدا نشم ولی در کنارش شاد هم زندگی کنم.
پیشنهادت منصفانه است
راجع به این جوک مطلب بنویس
بقال اصفهانی در بستر مرگ وصیت کرد در آگهی ترحیمش بنویسند:
من مردم (فوت کردم) ولی مغازه بازه
نصیحت دوستانه
به یاد داشته باشید که کار در درجه سوم اهمیت است
یعنی اول سلامت/ دوم تفریح و سوم کار
ضمنا به خاطر داشته باشید که کار در درجه دهم نیست بلکه همان سوم است