درباره من
این وبلاگ به مناسبت سیامین سالگرد تولد مانا به او تقدیم میشود...
دلم میخواد تمام حسها، فکرها و حالتهایی که به عنوان یه مهاجر براتون پیش میاد رو حداقل تا یک سال آینده بدونم(...)
تولدت مبارک و فدای هردوتاتون- بهار
...........................................
پی نوشت مانا:مبدا تاریخ بالای پست ها هجرت ما از ایران به استرالیا میباشد!
ادامه...
پیوندها
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همه- چهار و نیم سالگی
- سه سال و نیمه گی
- سکه پنجاه سنتی
- سرزمین سینه های بریده
- استفادهء ابزاری از یک وبلاگ 2(رابطهء موسیقیایی)
- آنها که رفتند و آنها که ماندند...
- موسیقی صبحگاهی ما!
- Family Stickers
- به همین سادگی
- ف ص ل
- ...
- ب ا ز گ ش ت
- تولد 1 سالگی ما در استرالیا
- قصهء زنجیرهء کاری من
- این روزهای من
- از این کِش های بی منطق
- ۱۰ ماهگی
- موج دومِ آب رفتن اسامی
- مشتری مداری در ابعادِ ریشتر!
- ای یقین ِ گم شده..
- از ژانگولری های ایرانی ها
- ...
- ایکوال آپورچونیتیز!
- آووووو ایران!
- Fields of Athenry
- مراحل رشد قورباغه در خارج!*
- رابطه
- مقوله ای به نام انگیزش شغلی
- لالایی
- من
- من و دلیل های مهاجرت
- فاز شهروند متمدن
- از ترسهای کودکِ فلک زدهء درون
- گفتگوهای داخلی!
- از تجربه ها:من و اولین کار voluntary
بایگانی
- خرداد 1393 1
- اردیبهشت 1392 1
- آبان 1390 1
- تیر 1390 1
- خرداد 1390 2
- اردیبهشت 1390 1
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 1
- بهمن 1389 1
- آذر 1389 2
- آبان 1389 2
- مهر 1389 5
- شهریور 1389 4
- مرداد 1389 6
- تیر 1389 12
- خرداد 1389 4
- اردیبهشت 1389 9
- فروردین 1389 6
- اسفند 1388 8
- بهمن 1388 16
آمار : 69325 بازدید
Powered by Blogsky
رویا های موسمی
میشه یه روزی دوباره بشینیم توی خونه های خودمون ،دور هم، با تخمه آفتابگردون و چُس فیل.... و مثل بقیه مردم معمولی دنیا بزرگترین دغدغهء زندگیمون شروع جام جهانی باشه؟
مانای مهاجر
جمعه 21 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 08:17 ق.ظ
.عزیزم وبلاگ قشنگی داری.من هر روز به وبلاگهای زیادی سر میزنم ولی وبلاگ شما یه چیز دیگست
آی گفتی
آخ خاخور جان.....خاخور جان.....!
فکر نکنم ما هیچوقت درست بشیم. این مشکلات هم اگر روزی حل شد و گل و بلبل شد باز دل بیمار ما برای هیجانات ناسالم این روزها تنگ میشه. یک بار چند تا جوان فرانسوی می روند پیش چه گوارا و میگن ما دلمون می خواد مثل شما مبارزه کنیم اما تو کشور ما نمی شه چون اون آزادی هایی که شما برایش می جنگین تو کشور ما هست و چه گوارا هم بهشون میگه برین تو یک کشور دیگه مثل بولیوی بجنگین. خلاصه فکر می کنم ذهن ما اون قدر درگیر شده که اگر مسائل حل بشن باز هم جاشون در قلب ما می مونه. می خوام اینو بگم دوستان که به احتمال غریب به یقین ما کلا هدر رفته ایم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ببخشید قریب به یقین
بابک: ضمن اینکه متاسفانه نمیتونم بگم که با نظرت موافق نیستم ،باید بگم که به طرز بدی دلم زندگی آروم و عادی توی مملکت خودم رو میخواد و از وقتی زندگی آروم و عادی مردم اینجا رو دیدم خیلی زیاد بهش فکر میکنم...رویا یا هرچیز دیگه ای که هست، تو همون لحظه های کوتاه، فکر کردن بهش و آرزو کردنش شادم میکنه
توی ایران که بودم زیاد به همچین چیزی فکر نمیکردم...اصلا دغدغه ام نبود... شاید چون مرجع مقایسه ای برای این خیال پردازی نداشتم...مرجعی که خودمون رو باهاش مقایسه کنم و ببینم که واقعا چقدر میتونه یک مملکت و فضای عادی زندگی کردن توش ،آروم و بی دغدغه باشه
و تو هم اینجا باشی .اینجا بهترین جی دنیا باشه...
میخواستم برا آخرین پستت کامنت بذارم ولی لینک نظرات نداشت؛ من گاهی مطالبتو میخونم؛ خودم تو فکر مهاجرتم، میدونی که یه بار میخوای بری یه بار نمیخوای. فقط میخواستم بپرسم سابقه کاریت تو لیست high demand بود چرا که مبیبنم هنوز کار پیدا نکردی. یا اینکه این یه لیست احمقانه س فقط برای ویزا دادن بهمون؛ ممنون میشم جواب بدی
سپاس
یادم رفت بپرسم با ویزای اقامت اومدن بهتره یا تحصیلی؟ این "بهتره" هم که میدونین از اون حرفاس؛ حالا دیگه چه میشه کرد!!
ممنون
سالار:
1- یه بلایی سر کامنت دونی پستهای جدید اومده نمیدونم چشه
2-آره دقیقا میدونم یه بار میخوای یه بار نمیخوای یعنی چی
3-خب high demand بودن واقعا یعنی که اینا بررسی کردن و آمار گرفتن و دیدن که بطور کلی مثلا برای فلان رشته زمینه ء کاری بیشتر هست،بنابراین high demand بودن یه جورایی شرط لازمه اما کافی نیست.رشته من و همسرم high demand بود و خب اون کار پیدا کرد بعد از چهارماه و من هنوز نه .یک کم شانسی هم هست واقعا .دوستانی داریم هم رشته خودمون که اونا هم هنوز کار پیدا نکردن بعد از مثلا 7 ماه.
4-وقتی پول کافی داشته باشی که تحصیلی بیای خب این راه مسلما سریعتر از اقدام برای اقامته و خب میتونی از زمانی که با ویزای تحصیلی وارد اینجا میشی برای اقامت هم اقدام کنی و بذاری که پروسه اش رو طی کنه